czwartek, 4 kwietnia 2019

Dziewczyny z Dubaju - Piotr Krysiak (to nie jest recenzja)



Autor: Piotr Krysiak
Wydawnictwo: Deadline
Ilość stron: 305

Zazwyczaj recenzję powinno zaczynać się od jakiegoś miłego wstępu, który pobudzi wyobraźnie i nada klimat stosowny do dalszej części tekstu... Osobiście mam takie założenia, które w tym przypadku do niczego się nie nadają.

Książka "Dziewczyny z Dubaju" autorstwa Piotra Krysiaka to teoretycznie reportaż, który miał przybliżyć nam sprawy ekskluzywnych prostytutek, z tzw. "afery dubajskiej", która była głośna w mediach przed kilkoma laty. Mieliśmy poznać kulisty tego mrocznego, ale bardzo bogatego świata i stawić czoła faktom, o których większość z nas, nawet nie myśli, że takowe istnieją. I to właściwie koniec założeń fabularnych! Tak założeń, bo co dostajemy tak naprawdę?

Dostajemy kilkaset (nawet nie kilkadziesiąt!) stron z zapisami rozmów burdelmenadżerek z prostytutkami, lub prostytutek z koleżankami z tej samej profesji, lub (zaskoczenie) sutenerek z sutenerkami.. Właściwie o wiele więcej treści tam nie ma.
Nie umniejszam panu Piotrowi Krysiakowi w tym, że udało mu się zdobyć tak dokładne zapiski z rozmów wszystkich pań, że dotarł do akt policyjnych i sądowych, brawo! Ale niczego, kompletnie niczego ciekawego nie dowiecie się z tej książki. Mam zrobić spoiler, tak, żebyście nie musieli marnować czasu na tę pozycję? OK. A więc, prostytutki potrafiły zarobić nawet sto tysięcy złotych w dwa miesiące, spotykały się ze sławnymi osobami, nawet z arabskimi książętami, robiły co było trzeba i same często bywały osobami medialnymi. To wszystko. Właśnie uratowałam Was przed zmarnowaniem czasu i pieniędzy.

Szczerze? Nawet nie wiem czy mogę to nazwać recenzją, w końcu nie ma tu fabuły, stylu pisania autora też nie możemy za bardzo ocenić i właściwie niewiele tu cech typowych dla książki, które czytam zazwyczaj, dlatego też bardzo trudno mi ją w jakiś sensowny sposób ocenić. Może nie mam zbyt dużego doświadczenia w czytaniu reportaży, ale już czuje, że właśnie przeczytałam najgorszy, z tych, z którymi przyjdzie mi się spotkać. Zastanawiacie się, dlaczego w takim razie skończyłam tę książkę? Nie wiem. Chyba po prostu ze strony osoby, która ma aspiracje zostać seksuologiem ciekawiło mnie, jakie są motywację tak ekskluzywnych prostytutek i ich burdelmenadżerek. Nie, nie dowiedziałam się tego oczywiście. Cieszę się tylko, że nie zmarnowałam na tę książkę ani złotówki, bo wypożyczyłam ją z biblioteki.

Język? Autor stwierdził, że będzie nazywał wszystko po imieniu i nie zmienił treści rozmów między kobietami, ale po przeczytaniu tych trzystu stron, mój mózg musiał przejść detoks, żeby wrócić do normalności. Zdania tak nieskładne, że często zastanawiałam się "o co właściwie chodzi" i bardzo duża ilość przekleństw raziły na każdej stronie. Poza tym bardzo irytujący jest fakt, że sama treść rozmów między kobietami, często była po prostu o niczym..
Czy ta książka mnie zaszokowała? Nie. Prostytucja to najstarszy zawód świata i każdy z nas wie, że on istniał i będzie istnieć jeszcze długo po nas wszystkich. W książce poznajemy jedynie sylwetki kobiet, które sprzedawały swoje ciała za dużo większe kwoty, niż te w przeciętnych burdelach, poza tym dbały o siebie i spędzały czas na jachtach, czy zagranicznych plażach. Czy to szokuje? Nie, myślę, że większość dorosłych, znających choć trochę życie osób, ma świadomość, że takie rzeczy dzieją się wszędzie i cały czas.

Czy polecam tę książkę? Zdecydowanie nie! Koniec kropka, nie marnujcie życia na takie książki.
(Dwie gwiazdki za poszukiwanie przez autora rzetelnych informacji z oficjalnych akt sprawy).

Patrząc na powyższy chaos stwierdzam, że zdecydowanie nie jest to recenzja. ;)

Moja ocena: 2/10

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

 
Książki- to moje życie... - Blogger Templates, - by Templates para novo blogger Displayed on lasik Singapore eye clinic.